Δεληγεώργης, Επαμεινώνδας

(Τρίπολη 1829 – Αθήνα 1879). Πολιτικός. Σπούδασε νομικά και διακρίθηκε ως δικηγόρος για τη μόρφωση, τη δικανική δεινότητα και τον τολμηρό χαρακτήρα του. Με τις αρετές αυτές, τις φιλελεύθερες ιδέες και τη μαχητική ευγλωττία του έγινε σύντομα η ψυχή της φοιτητικής και στρατιωτικής χρυσής νεολαίας που ζητούσε αποκατάσταση του πολιτεύματος. Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής το 1859 στο Μεσολόγγι και από τότε έως τον θάνατό του υπήρξε μαχητικός εκφραστής της αντιδυναστικής πολιτικής. Φυλακίστηκε για τα επαναστατικά γεγονότα του 1861 και απελευθερώθηκε κατά τη Ναυπλιακή επανάσταση του 1862. Πρωταγωνίστησε στην έξωση του Όθωνα (10 Οκτωβρίου 1862) και συνέταξε το ψήφισμα της έκπτωσης της δυναστείας. Στην πρώτη κυβέρνηση που σχηματίστηκε στη συνέχεια, ανέλαβε το υπουργείο Παιδείας. Διετέλεσε πρωθυπουργός για ένα σύντομο διάστημα το 1865, καθώς και αργότερα (1870, 1872 και 1876). Ως υπουργός Εξωτερικών στη συμμαχική κυβέρνηση Βούλγαρη-Δ., ενίσχυσε την Κρητική επανάσταση του 1866. Αναμείχθηκε στο Λαυρεωτικόζήτημα εναντίον των ξένων εταιρειών, ενώ στην πρώτη οικουμενική κυβέρνηση, υπό τον Κωνσταντίνο Κανάρη, υποστήριξε την πολιτική της ουδετερότητας της Ελλάδας κατά τον Ρωσοτουρκικό πόλεμο του 1877. Ο Δ., παράλληλα με τους πολιτικούς αγώνες, ανέπτυξε δράση και ως δημοσιογράφος, με οξύτατη πολεμική αρθρογραφία στις εφημερίδες Το μέλλον της πατρίδας και Εφημερίδα των συζητήσεων,την οποία ίδρυσε. Άφησε ένα εξαιρετικά σημαντικό αρχείο, μέρος του οποίου εκδόθηκε το 1896 με τον τίτλο Πολιτικό ημερολόγιο. Ο πολιτικός Επαμεινώνδας Δεληγεώργης.